Ört anne gözlerimi...nerdeyim bilmem. kaç yüzyıllık savaşların içinde... şimşekler çakıyor ılık rüzgarlar ömrümün yarısını önlerinde sürüklerken. diğer yanımın çığlığı dağlara vuruyor, yaralı binlerce atın kişnemeleriyle... gün doğar mı bu yalnızlıklarla sabaha, geçkin kadınların emanet gülüşleriyle? bilmem... annem. çıkar alaca düşlerin için sakladığın giysilerini. çıkar kekik ve adaçayı kokulu o sandıklardan. ört! ömrünün bilmem kaçıncı seher zamanlarında kapına gelip, göğsünde ağlamak dileyen hayırsızının üstüne... anne. ört gözlerimi... |
Kurumuş kuyunun suyu
İnicirin sütü çoktan çekilmiş
Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi ayrık otları, dikenler bürümüş
Kapıdaki çıngırak çatlamış nemden
At nalı ve sarımsak duruyor ama
Diyecek gibi olmuş enfes şiir duygunuza kaleminize sağlık selamlarimla