....... SOĞUK.....1987 Ocak Erzurum

Eksi bilmem kaç derecede
O soğuk ve karanlık gecede
Şehrin mermer yüzünden
Göz yaşlarım süzülürdü
Gecenin acımasız koynuna
Vebali, kara yazanların boynuna

Uğursuz eller fütursuzca
Başından belli olan sonu
Taa alnımın çatına yazardı
Bacasından hüzün tüten evlerin
Solgun perdelerinden
Sarı titrek ışıklar sızardı
Başka suçlu yokmuş gibi
Ben soğuğa kızardım
Soğuk da bana kızardı
Saçaklardan sarkan buz kamaları
Ayazda parıldayan hançer gibi
Hasretinle yanan bağrıma batardı
O soguk ve karanlık gecede
Bir de gözlerini süzüp baktığında
Kalbim, yerinden çıkacak gibi atardı

Benim"Öksüz çocuk" hallerime
Sokak lambaları bile üzülürken
Payıma düşen hüzünden
Kalan sevgi kırıntıları da ölürdü
Son cümlede, son hecede
O soğuk ve karanlık gecede
Zehir zemberek sözünden
Kalanlar kalbime gömülürdü
Aşkımızla dalga geçer gibi
Acı ve ürpertici çığlıkları ile
Karanlığı yırtarcasına
Gamlı gamlı baykuşlar öterdi
Lapa lapa yağan kar
Bebek kadar masum
Ana sütüden temiz aşkımızı
Tıpkı bir ayıbı saklar gibi örterdi

Oysa sımsıcak bakışından
Tenimi okşayan nefesinden
Şevkat damlayan gözünden
Her gece yıldızlar dökülürdü
Ellerimi sımsıkı tutunca
Korkmazdım zehmerinin kışından
Yağmurundan, yaşından
İçimi ısıtan mahcup bakışından
Hele de o muhnis sesinden
Gökselin kalbi yerinden sökülürdü

Lodosla eriyen kar misali
Kollarımdan sıyrıldı birden
Belki gururdan, belki kibirden
"Dur gitme" diyemedim
Nasıl gidilir böyle severken
Eksi bilmem kaç derecede
O soğuk ve karanlık gecede
Avuçları kor ateşti
Göz bebekleri titrerken

Artık ne gecenin karanlığı
Ne soğuk kaldı donduran
Ne de bitmez denen o kara kışlar
Sadece alevden busesini konduran
Yanağımda sıcaklığı kaldı giderken
Hasret akarken damarlarımdan
O hüzünlü hali çıkmıyor aklımdan
Keşkelerin donduğu son gecede
Boğazımda düğümlenen
Bir türlü diyemediğim
O umutsuz yakarışlar
Sızıyordu göz pınarlarımdan
Artık ne içimi ısıtan o bakışlar
Ne zehmeriler, kara kışlar
Ne de soğuk kaldı donduran...