Sen gittikten sonra...
Yokluğun!!!
İbrahim’in ateşi,İsa’nın çarmıh’ı,
Yusuf’un kuyusu oldu bana...
Bir sancı gibi göğsüme çöktü yaşam.
Yüzüme firar oldu gözlerim.
Boş verdim hayatı...
Toparlayama’dım.
saçımı sakalımı...
Toplayama’dım masanın üzerinde
küf tutmuş bedenimi...
Aklımı kemiren...
o kanatan, o acıtan,
Bıçaktan da Keskin bekleyişlere direndim.
Zihnimi bitirdim.
Sen gittikten sonra...
Yokluğunun tiryakisi...
avaresi oldum.
Soğuk ve Karanlık gecelerin
Kaldırımlarına misafir oldum.
Bir geceden,öteki geceye...
Bir ayazdan, öteki ayaza...
Savruldukça savruldum.
Benliğimi yitirdim.
Sen gittikten sonra...
Yutkunamadığım ne varsa...
hepsini içime attım.
İçim kıyamet, içim cehennem.
içim katliamdı...
Hep Sol yanımdan vuruldu canım.
Deniz gibi taştım göğsümden,
Parmak uçlarımdan...
çıktı nefesim.
Sen gittikten sonra...
Yokluğunun kurbanı oldum.
Varlığımı öldürdüm.
Biçilmiş kefeni mi örtündüm.
__B__T__✍️