BİN KELİME DOĞURDUM SANA
Derler ki;
Biraz çılgın, Hafif de meşrep olurmuş şairler. Yazının ağırlığında, Elleri kalem tutalı beri, Unutmuştur bir tenin hafifliğini. İşte bu yüzden, Hep aç olurmuş şairlerin gövdeleri. Gövdeler ki; Kendi köküne yabancı. Köküne inat! İşte bundandır; Boza boza Erden’ini tüm harflerin, Bin kelime doğurdum sana. Sözlerin rahminden çaldım Aşk’ı Ve Aşk’ı; Dilimde göverttim, Sustuğun her yerde.. El değmemiş bir kitap ne kadar bakirse de, Oku beni! Dokun bana! Dokundukça anlam bulur sayfalar. Ve de kadınlar... Özlem SABA www.ozlemsaba.com |