TÜRK’ÜN ELMAS’INA

Bin dokuz yüz yedide Bakü’de güneş doğar
Vatan aşkıyla büyür düşmanı yasa boğar
Hedefim Turan dedi kalemi mert şairim
Dilinin pak deryası karanlıkları boğar

Elmas çamura düşse yine parlar pul olmaz
Türk’ün yurdu kutsaldır haramiye yol olmaz
Yıldırım kadar keskin duruşu sert şairim
Ne kadar zulüm görse yine kula kul olmaz

Soğuk suya basıldın Türk’üm dediğin için
Zindanlara sürüldün ülküm dediğin için
Şimdi gurur duyuyor senle her fert şairim
Azerbaycan vatanım mülküm dediğin için

Ferman yazıldı Rus’tan dağdan dağa sürüldün
Göze batan demirdin çapak gibi görüldün
Bakışların keskindir benim bozkurt şairim
Bu vatan hainlerin değil diye sarıldın

Ağladın yurdum diye Atam’a selam saldın
Gölcükğün adı Hazar mükâfatını aldın
Bağrında hasreti var bu sana dert şairim
Elazığ illerinde gurbet ellerde kaldın

İki devlet bir millet iki başlı dev olur
Kızılelma yolunu sırt sırta verip bulur
Ayak bastığı toprak her Türk’e yurt şairim
Her Türk cengâver doğar bayrağım diye ölür

GÜLCAN ŞAHİN

(Elmas Yıldırım 25 Mart 1907’de Azerbaycan’ın Gala köyünde doğdu.Babası Abdül Muhammed anası Nisa hanımdır. Yıldırım’ın göbek adı Abdülhasan’dır Bakü’de Gülistan sarayının yer aldığı bölgede bulunan evde yaşamışlardır. Azerbaycan’daki kayıtlarda Yıldırım Almazzade olarak ismi geçmektedir Türkiye’de resmi kayıtlarda asıl adı Yıldırım soyadı ise Elmas olarak geçmektedir fakat Türkiye’de uzun süre Şengel Soyadını da kullanmıştır 1914-1915 yılları arasında 7 yıllık eğitim olarak İttihad mektebinde öğrenime başlar farsçayı da öğrenerek mezun olur. Daha sonra öğretmen yetiştiren Abdullah Şaik adına Numune mektebine girer burada Rusça’da öğrenir daha sonra ülkesini işgal eden Sovyet yönetimi tarafından ailesinin zengin olması esarete karşı çıkması milli düşünceleriyle halkın hissiyatına tercüman olması sebeplerle fakülteden atılır.Edebi faaliyetlerini bazı derneklerde sürdürür Azerbaycan’ın Sovyetler tarafından işgal edilmesini kabullenmeyen şair ve yazarların söz konusu cemiyetler üzerindeki nüfusunun arttığını hisseden sovyetlerin özel donanımlı teşkilatı çeşitli tedbirler alır ve bütün edebi cemiyetler kapatılır rejim tarafından Kemalciler Türkiye’sini sevmek Türkiye’nin çavuşluğunu yapmak Türklere aşık olmak istiklalci gençler yetiştirmek Latin asıllı Türk alfabesini savunmak milli edebiyatı devam ettirmek Vahit Türkistan devleti kurmak istemek... benzeri gibi sebeplerle suçlanır ve başının Sovyet çekici ile ezileceği ilan edilir önce Derbent’e sonra kırıma ve Akçaabat’a sürgün edilir Akçaabat’ta kurşuna dizilme tehlikesi ile karşı karşıya kalınca eşi Ziver hanımla beraber İran Güney Azerbaycan üzerinden Türkiye’ye geçmeye karar verirler İran’a geçerken yakalanan Yıldırım sınır kanunlarını ihlal etmekle suçlanarak ailesi ile birlikte tutuklanır burada Şaire Stalin casusu bolşevik Sovyet casusu diye işkence yapılır Neticede serbest bırakılıp meşede gönderilir Yıldırım İran’da maddi ve manevi büyük sıkıntılar Yaşar Atatürk’ün hür türkiye’sine ulaşmasının yollarını Arar Şair ailesi ile birlikte Atatürk Türkiye’sinin Van şehrine Oradan da Elazığ’a gelir Hazar Gölü Şaire çocukluk ve gençlik yıllarını geçirdiği Hazar denizini hatırlatır bunun için sık sık Hazar Gölü’nün sahiline iner onunla dertleşir hasret gidermeye çalışır Elmas Yıldırım Palu’nun Karaca bucağı Karacabağ İlkokulu’nda vekil öğretmenlikle işe başlar daha sonra Nahiye Müdürlüğü yapar Elmas Yıldırım 1951 yılının ortalarında Tunceli’nin Nazimiye ilçesi Dallıbahçe Bucak müdürü olarak çalışır ölümünden birkaç ay önce Malatya’nın Kale bucağı müdürlüğüne atanır Yıldırım’ın Bakü’nün Gala kendinde başlayan dünya hayatı Malatya’nın Kale bucağında görev yaparken biter 14 Ocak 1952’de
Eserleri: Şiir: Boğulmayan Bir Ses (1936), Dağlara Seslenirken (1937), Elmas Yıldırım’ın Seçilmiş Şiirleri (1953), Yiğitlere Sesleniş (1990)
Mekanı cennet olsun)