KABİLLER ÇAĞI
Kabil’in gözyaşlarıyla yıkanmışçasına bu topraklar
Besliyor yıllardır koynunda zulmün tohumlarını Vicdanı karanlığa mühürlenmiş gibi insanlar Nesiller boyu taşıyor kalbinde Kabil’in mirasını Nicedir gaflet uykusunda insanoğlunun merhameti Bekliyor kurtulmak için esaretten ama ne çare Kalmadı yeryüzünün dahi tek bir zerre metaneti Bu Kabiller Çağı’nın zulme aşık muhterislerine Ne söz gümüş artık ne de sükut som altından Her dem savaş, her dem soykırımla geçen günler Genç, yaşlı, erkek, kadın azledilirken ruhundan Cansız bir çocuğun bedenine dahi müsterih Kabiller Heyhat! Susmak zamanı değil, vicdanına hükmet Hangi narin beden hak eder böylesi bir katliamı Bugün, yarın, beklenen her son gibi elbet Yakındır, gelecek Kabiller Çağı’nın inhidamı |