FIRTINA KUŞU VE DÜNYA ÇOCUKLARI
Sağrağına katre katre yağmur doldurunca bulutlar
Bir fırtına kuşu çıkagelir, yalvarır insanoğluna Issız dağların ardından rüzgara fısıldar Neden elini uzatmıyor kimse dünya çocuklarına Ben ki görkemli karanlığın içinden haykıran yaratık Bitsin istiyorum bu savaş, soykırım, her neyse adı Geri verin çaldığınız hayatların hepsini, geri verin artık Silahlarla değil oyuncaklarla büyümeli dünya çocukları Kanatlarımla himaye edebilsem hepsini ama ne çare Doğsa yeniden güneş, uyanın desem kâbustan Kalmasa tek bir çocuk soğuktan titreyen, yalnız, biçare Çalmayın artık bir nefes dahi dünya çocuklarından Ey insanoğlu! Daha ne kadar ihanet edeceksin kendi türüne Kar, kış, yağmur yetmezmiş gibi bir de hoyrat savaşlarınız Bir tüy alıp kanadımdan barış diye örtsem üstünüze Nefretinizin bedelini ödemesin canıyla dünya çocuklarınız |