Her yağan yağmurun ardından
Gökkuşakları bekleniyor
Sen özlemleri yüreğime kazınıyor
Yüreğinden bir tutam aldım
İçimin karlı sokaklarına serptim
Karanlık çöllerde buluyorum beni
Bedevi yüreğim aşkla çarpıyor
Yağmurlarım karışıyor kum tanelerine

Bir renk aldım gözlerinden
Leylak kokularını saçlarından
Özlemin öyle yakıyor... uzaksın
Uzaklardan da ötelerde
Mavi kazağın asılı dolabımda
Ne zaman dayanılmaz olsa ayrılığın
Her dem içime çekiyorum
Kokunun tutunduğu giysinden

Her gece yeniden ağlıyorum yalnızlığıma
Acımasız zamanlarda ben
Zehir zemberek kanıyorum
Artık dayanılmaz yaşantıma
Ben kendimi Yusuf kuyularına atıyorum
Bir mucizenin dönmesini dileyip
Karanlık bir hikaye sanıyorum
Taş duvarların sesinde
Ellerim semada umut dilenirken

Şiirlerle avutuyorum kendimi
Her dilde sana yalvarıyorum
Tutmasa biri, bir diğeri tutar diye
Sonra yedi uyuyanlar mağarasına atıyorum ruhumu
Unutuyorum
Siliyorum
Yaşadığım onca korkuyu, korkuları
Sonsuz uyuyorum
Dalıyorum rüyalara
Asırlar sürecek bir masalda


Günay Koçak








,