SUSTU KELEBEK
Sevebilmek beklemeden
Dilemeden Sadece verebildikleriyle... Onlara da göz dikmeden Asilce... Sevebilmek varlığına şükürle Her haliyle sevebilmek Sitemsizce... Sevebilmek kırmadan, dökmeden İnce ince Sanki bin elekte elenmişcesine Sonra sordu Kelebek Böylesi sevmek İnsani değil dedi kendi kendine Melek’ce ... Hatırladı sonra kanatlarını Aşk’ı gök kubbeyi delince Sustu Kelebek, çaresizce... Özlem SABA www.ozlemsaba.com |