YANMIŞIM SANA
Ardında sonsuz ayrılıklar bırakırken
Ayak seslerinin son notasına takılıp kalıyor düşüncelerim Kan havuzunda dinlenirken gülüşlerim Dudaklarından dökülen bir darağacının Yağlı urganında salladın ismimin her harfini Faili meçhul oldu adım Her akşam seni doğururken geceye Tek tek vurup yıldızları Gözlerini çaktım gökyüzüne Saçlarından tutup sürüklerken rüzgârın en aymazını Yarımlığımın acısına indirdim bulutları Yanmışım sana Unut benim unutamadığım her ne varsa Kır bütün aynaları Ayrılık girerken bacadan içeri Prangalar vuruluyor Kelepçeler takılıyordu yüreğime Çorak bir aşkın üzerinde gül yetiştirmeye çalıştık Biz olamadık her nedense Tekil yaşadık anları Ya da çoğulluğuna inandırdık bir şekilde kendimizi Biz bir gömleğin İliği bozuk Düğmesi kopuk Bir türlü kavuşamayan İki yaka ucu gibiydik Eylül GÖKDEMİR/14.10.2008 |
Biz olamadık her nedense
Tekil yaşadık anları
Ya da çoğulluğuna inandırdık bir şekilde kendimizi
Biz bir gömleğin
İliği bozuk
Düğmesi kopuk
Bir türlü kavuşamayan
İki yaka ucu gibiydik
***
Şiir, birlikte olup ta, bir olamayanların dünyasının güzel bir anlatımı. Yaşadığını sanıp ta yaşamayan, güldüğünü sanıp ta ağlayan o kadar çok ki... Bu şiiri okuyup ta hüzünlenmemek elde mi? Saygı ve sevgilerimle.