Adı Şiir
Çığlıklar yükseliyor,
Bu garip şehirde, Kimi haykırıyor, Kimi ağlıyor, Kimide neye güldüğünü bilmiyor, Kendini yitirmiş, Unutlar, Bir boşlukta, Yüzen hedefsizler, Uzaklarda var diyelim, kuru gürültüler, Sesi geliyor buralara, Yaklaştıkça boş lakırdı sadece, Sonra bir yer bir mekan bulmak, İçiriye girip, Seyretmek, bir kadın bir erkek dans ediyor, Kalabalık, İçtikçe içiyor, Kendilerinden geçiyor, Umut yolculuk diyorlar adına, Ne dedikleri belli değil, Dudakları büzülmüş, Dilleri bağlanmış, Yorulmuş bedenler, Yalnız kalmış kalpler, Kalmayacak o kalabalık, Mekanlar dağılacak, Herkez bir yol tutup gidecek, evi olan evine, Köyü olan köyüne, Yalnız olanda yalnızlık saracak, Sessiz sedasız sabahı ışıklarında, Göğe yükselen seslerle, Ve yine hayat devam edecek, Ta ki nefes bitene dek, Bilmem ne bekleniyor, hayattan, Biri varken, kendini kaybetmek, Varlığından habersiz ölümü beklemek. |