HERGÜN VURGUN YEDİK...Hergün vurgun yedik biz bu hayattan, Dalgıç hülyasında derine daldık. Zaten uzak duran kotradan, yattan, Rüyamızda dahi ilk biz atıldık. Kader mi, talih mi bilemediğim Yolların üstünde çok çabaladık. Bir iz var yürekte silemediğim, Encâmını yalnız O’na adadık. Hamd ile, şükürle hep dostluk kurduk, Önde gittik, asla sapmadık yoldan. Düşman değil, dosta arttan vurulduk, Bağladılar hem ayaktan, hem koldan. Zaman geçti; nefes bitti, can kaldı, Derya diplerinde güneş gözlerim. Bir uzun ömürden elde nem kaldı; Kendime yetti mi bunca sözlerim? Ben dedim; anlayın iş bu halimi, Ektiklerim bilmem hangi bahçede? Geçen gün artırır şu melâlimi, Sözlerim cevapsız kaldı lehçede... 30.11.2020 Fatih-İST. Enver Özçağlayan |
Türkiyem harita, yer beğenirdi
Yaşanmış ta bitmiş, hengamelerin
Atar nabzımızda, dağı, denizi
Kıymetli Ağabeyim
Mazi özlemi, şiirinizde etkin
Mısralar değerli bir gerdanlık gibi dizili maşallah
Çok saygımla Üstadım