...demini almış çay gibiydi yüzü
öfkeli bakışlarının ardına saklanan gülüşü

yalnız bir hayatın acımsı dumanını içine çeker gibi
tedirginlikle soluyor
ve bir yabancı gibi dokunuyordu her seferlerinde elleri

düşündü kadın; eğer bir şiirse yaşamak
ve onu yaşama bağlayan şiirse hala
o şiir bu gece yazılmalı

bulutsuz bir gecede
kırpıp kırpıp özlemleri yıldız yapıyordu bir yandan.

diğer yandan
binbir maharetle
adamın göğüne yapıştırıyordu onları...

anlaşılan o adamın göğünde de hiç yıldızlı gece yoktu

göğe yıldız tozu serpilmiş gibi
o en içli mısralar şimdi yazılmalı ki düşündü kendine
ağır geliyordu
bir şeyler ortak olmalıydı yalnızlığına

hüzünlü gülüşünden yakaladı yüzünü
ve ey kendim de
bil ki; o şiiri yazacağım bugün sana..

eğer bir düş ise yaşamak
herşeyden uzak saklı bir kulübede

ve sıcak denizleri barındırıyorsa gözlerin,
konuşamıyor, tutulmuşsa dilin
parmak uçlarında saklıysa en hüzünlü söylemlerin
görülmez duyulmaz olduysa artık

ve her şeye,
herkese rağmen
yalnız ve kimsesizlikten üşüyorsa ruhun
titriyorsa ellerin başka bir elin gölgesinde

ve ürkek bir kısrak gibi
kendi içinde büyüttüğü sırtlanlara esir düşüyorsa tüm benliğin

teslim ol bilene
balığın karnında Yunus misali

kurtuluş yakındır!

bil ki; en güzel düşlerin bu gece inecektir yüreğine
kutsal bir ayet gibi.

Özlem SABA