HER ŞEYİ BİTİRDİN GİDİŞİNLEBoşa geçen hayatımın anlamıydın Bir kıvılcım gibi çakmıltın yüreğime Sonra sönmez ateş alev oldun Adını derinlere kazıdığım Bir kadın vardı bir zamanlar sol yanımda Satırlarımda anlatmaya kalktığımda Dilim ve aklım yetersiz kalıyordu İçimde yaşayan böyle büyük aşkı Satırlara sığdırmanın da imkanı da yoktu Her gün kalbimin içinde büyüttüm Aşkını sakladım korsan bakışlardan Geceye mahkum düşmüş Yorgun bir sabahın ışıklarında buldum Hasret kal denizlerime yunus gibi Her şeyi bitirdin zaten ansızın gidişinle Dişlerimi sıkıp,dudaklarımı kanatıp Zor olsa da kalbimn sesini dinliyorum Sana söylediklerimi bir kenara attın Kadehimde demlendi yalnızlığım Kendine inadı dost bilmiş yar Bakışlarını batır başka gözlere Kalbini yabancı ellere verirken Bitti mi sanıyorsun içinde ki hüzünlerin Hep dışardaydı değil mi gözlerin Gözyaşınla söndürürsün artık İçindeki yangınların közlerini Yüreğimin semasına astım seni Artık bakmasın gözlerin gözlerime Yok bildim ellerimi tutmayan ellerini Çığlıklarım çınlatsın kulaklarını Yıkılan hayallerini toplarsın Gittiğin şehrin kaldırımlarından Üzerine suskunluğu giyersin ütülenmiş gömlek gibi Yüreğine sunmuştum bir aşkın hediyesini Sen bir türlü bilemedin kıymetini YEŞİLIRMAK |
Muhteşem bir çalışma. Şiirinizi beğenerek okudum. Tebrik ederim.
Şiir, ruhun ve kalp atışının kağıt üzerinde dans eden harflerde yansımasıdır.