AyrılıkAşamadım karlı dağlar başından Geçmedi hiç gönlüm kalem kaşından Anlamadı kimse gözüm yaşından Bir dostum yok imiş tutsun elimi Ayrılık yamanmış büktü belimi Severken sevilmek isterdi gönlüm Hayale kapıldı boşuna ömrüm Solarken bahçemde rengarenk gülüm Sustu gönül sesim tuttum dilimi Ayrılık yamanmış büktü belimi Gelmedi gidenler uzadı ara Karaymış ezelden bu bahtım kara Türküler söylerken o nazlı yara Düzen tutmaz sazım kırdın telimi Ayrılık yamanmış büktü belimi Faruk’un diyecek sözü kalmadı Dolusu almadı boşu dolmadı Gönülden seveni dostu olmadı Soldurdun dalında gonca gülümü Ayrılık yamanmış büktü belimi Faruk Tezel 25.09.2024 |