Buzul ÇağıKar boran savrulur gönül dağımda Sanki buzul çağı yüreğim anne Herkesin rengarenk açar bağında Kurur çiçek açmaz güllerim anne Olmadı hayaller yarıda kaldı İnsana verdiğim değerler öldü Sahiden dost gibi yüzüme güldü Bilmedim dikenli yollarım anne Hiç hesapta yokken karşına çıkar Tatlı dili ile gönlüne akar Çeker gider birden dünyanı yıkar Küskünüm konuşmaz dillerim anne Sevgiden saygıdan köprüler kurdum Söz verdim her zaman sözümde durdum Gün geldi başımı taşlara vurdum Kimseye kalkmadı ellerim anne Bu mudur insanın değeri bilmem Faruk’um kaybettim neşeyi gülmem Elbette yaşarım bu dertten ölmem Sazımda iniler tellerim anne Faruk Tezel 10.10.2024 |