Ekmek KavgasıEn gerekli olana kimsenin ihtiyacı yok, Gökyüzünden süzülen bir damla umut, Her köşe başında bir hayal yıkılıp savruluyor, Kimsenin dönüp bakmadığı düşler, yok oluyor. Kendimce doğruları yaşıyorum, Yanlışlardan kaçarak bir yol buluyorum, Sessizce direnen bir çınar gibi, Kök saldım sert rüzgârın estiği topraklara. Milyonlarca insanın yüklendiği gibi, Ekmek kavgası sırtıma yükleniyor, Eğildikçe doğrular uzaklaşır, bir lokma peşinde tükenir umutlar, Omuzlarımda birikmiş yılların ağırlığı. Değişiyor ruhum, değişiyor bakışım, Çaresizlik bir ağırlık misali çöker, O en gerekli olan şeye sarılırım yine, Bir gün belki de, unuturum tüm bu yükleri. |