Rûhefzâ
Gönül bahçelerinde açar bir nâzenin gül,
Rûhefzâ rüzgâr eser, yakınır aşık bülbül. Sümbül kokusu sarar, gecenin loşluğunu Ve yapraklar anlatır aşkın sarhoşluğunu. Gözlerin ufka düşer, sonsuzluğa yayılır Rûhefzâ haykırışlar sükunetten sayılır. Baharın tek ezgisi çınlayan bülbül sesi Can verirken alıyor Rûhefzâ son nefesi. Düşer sevda yoluna süslenir seher vakti, Her bir cânın visale intikal eder akti. Ruhefza dokunuşla sıyrılır geceden gün Her lahza inlese de sabrından vermez ödün. Rûhefzâ: Ruhu okşayan, cana can katan |