Bir gece daha düştü yüreğime,
sessizliğin içinde sana dair her şey,
her adımım bir bekleyiş,
her nefesim özlemin yankısı.
Durağındayım hasretin,
bir yudum umut,
bir nefes huzur arar gibiyim.

Yollar uzun,
ama hiçbiri sana çıkmaz.
Bir tren gelir uzaklardan,
ama biletim hep iptal,
gözlerim raylarda,
bir vedanın ardından kalan izleri arar.

Şiirler dökülür elimden,
her dize senin adını fısıldar,
dudaklarımda yarım kalmış cümleler,
kalemim titrer,
çünkü her harf özlemle dolu.
Yazmak, hasreti yeniden yaşamak gibi,
ama yine de yazıyorum,
çünkü senin hatıran bile acı bir tat verirken,
tatlıdır.

Gökyüzü karanlık,
yıldızlar bile saklanmış bu gece,
belki de senin yokluğundan korktular.
Durağındayım bekleyişin,
bir sonraki kelimeye varmadan önce,
her satırda bir adım sana,
ama yine de sonsuz uzaklıkta.

Hasretin bu durağında yazılan her şiir,
bir yolculuk gibidir,
dönüşü olmayan,
ama yine de umutla yazılır her dize,
belki bir gün gelirsin,
ve hasretin sonu olur.

*AHMET NEJAT-HÜZÜN GEMİSİ*