BİR DAHA
Böyle bir yalnızlık, hangi garibe mahsusmuş
Hangi dertli hasret kalmış bir avuç insana. Kim sever çiçeklerde bu denli soluşu, Soldum bir kere, solmam bir daha. Güldüremem bu yüzümü zehire battım Boşadım derdimi gönülden attım Yâr diye sevdim, ömrüme kattım Duruldum iyice, akmam bir daha. Bir yara belki derdime mânâ bulmuş. Yarası olmayan derdime vurulmuş, Bir sabah belki derdim âmâ olmuş, Ağladım yeterince, ağlamam bir daha. Yazam arzuhalimi o yâre dedim Dilim söylese, kalemim yazmaz dedim Dolasam koluma, sarayım dedim Öldüm bin kere, ölmem bir daha. |