Yetim bir Hikaye
Kelimeleri kırıştıran insanları sevmem Mika gözlerini ceplerinde taşıyan
Açık mavi gökyüzü beni ayartamaz yüreğimde gulleler yığıli parçalarım her duvarda yüz karası safaklarım tüm coğrafyama serpilmiş karanlıklar doğurmuş ve ben koparamadım karanlıkla göbek baiımı dişlerim sıkılmış elim tetikte olsa da Limanlarım hala parçalarımı koparıyor Mika davacıyım tüm gemilerden ve kendimden karavana olmaya alışmış bir mermiyim bir yangını simsiyah dumanı bir savaşın yıkık dökük meydanı kendisini arkasından hançerleyen Mektuplarım vardı Mika sakaklarından vuruldu postacıları Nabzımda boğuldu ihtlalimiz ne şehirler kaldı ne biz Gez gör ve özetle beni Mika tamamım karışık geliyor bana ve fazla Rötarlarımı biriktirdim simdi en çokta gerçeklere rötarlarımı avuçlarımda kalbimde biraz iyi niyetli yanımı iyi kötü gırtlagimda bir iki düğüm gö zbeklerimde uç beş darağacı ve yetim bir hikâye |