Işıma tenime uzaklıklar çıkar kafesinden
Ölçüp biçsek onları içlerine denizler sığar
Hem bilir misin bir cümlede kaç nehir düğümlenir
Ve bir cümleyle kaç rüzgar yola koyulur
Hadi bir mola verelim kendimizde
Zamanın kollarından kurtulup


En güzel melodiler sessizliktedir
Bir melodi olalım kendimizde eriyip
Çoğaltalım kendimizi yalçin vadilerimizde yankılanıp
Altay dağlarında yankılansın bir parçamız
Bir parçamız çöllerde zafere susasın
Kozamızı örelim uçsuz bucaksız ovalarda Ural daglarina yaslanip
Denizlere açılalım sonra gönülleri doldurup pupa yelken
Bir melodi olalım anlatamadiklarimizi anlatabilen
En başta kendimize


Mustu ver bana
Ötelerden naif bir ışık gibi süzülüp gelen
Bana beni gösterecek
Kesen kendimle göbek bağımı
Asırlardır bekledigim yolcu
Kendimi bekledigim gibi bekledigim