BEN VE İÇİMDE Kİ BENsürekli çene yarıştırırlar, ne konuştukları, ne konuşacakları, umrumda bile değil, kulağım değmez, yüreğim dokunmaz, bozuk plak aynı yerde, çatır çutur sese boğulur, öyle bakarım, lambalar yerinde mi, camlar sallanıyor mu, sonra bir de kendime bakarım, belki de bir tartım, düş’ün öfkeye, öfkenin korkuya, bir ayaklanmaydı bu, durup durup, fırlamam, lambalar, camlar, hepsi yerli yerinde, bir ben bana, bana beni anlatıyor, belki de sadece ben ve içimdeki ben konuşuyor… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |