HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKARHani dökersin ya içini Küfredercesine bağırır çağırır İçinden tren geçer Anılar depreşir Zılgıt olur Yaşlar inci tanesi gibi dizilir Koynuna girip Uykulu uykulu Bedenine yaslanır Hüzün kaderine kadeh kaldırır Şerefe nidalarıyla Eylül de bütün öfkesini Yaprakları dökerek Fırtınalı tokat atar Köpürüp köpürüp kadehlere sığmaz Bardaktan boşanırcasına dökülür Ayaza bırakır nadasa bırakır gibi Yeri göğü inletir Sessizliği bıçak gibi keser Yine de umudu güneşin koynuna bırakır Sabahın ilk ışıklarıyla süt dökmüş kedi gibi Kıvrılır... Ben Eylül’ü içimde yaşarım Mevsim baharsa da Hüzün damarımda Eylül Eylül akar... Sibel Karagöz |
Yüreğine emeğine sağlık usta
________________________________________Selamlar