EFLATUN KOZALARA SENİ SORDUM
ruhumdaki sessiz çığlıklar
balıklama düşerken çatı aralarına gözlerimi kızıl bir alev sarar boğazımda düğümlenir sensiz dakikalar yalnızlıklar alemlerinde şarkılarımız acıya çalarken seni sordum örselenmiş mimozalara köhneleşmiş yıldızlara eflatun kozalara seni sordum ey sevgili ! şimdi aynalarda gördüğüm resminin gölgesi o gölge ki dolanıp duruyor aklımın girdaplarında tuhaf bir şey inan içimi sızlatan hicran ne çok efsunlu şey var anlatmak isteyip de anlatamadıklarımda |