EYLÜL
EYLÜL
Ben Eylül’den hazetmem bu yüzden biraz Cemal olurum biraz Nazım en çok da ben kendim olurum bazen Attilâ olur mecbur kalırım sana ama sen bilmezsin sonra aşkların şairi Ümit Yaşar gelir aklıma emsalinden sual olunmaz ama oturur da bir şiir yazarım derken eylül’de başlar korkularım zemheride titrese de bedenim okşarım sıcacık sevgi tümceleriyle yüreğimi sen o ve diğerleri bilemez darağacının çiçekler açmadığını açarsa dilde ahlar eyvahlar açar ıtrına müptela fesleğen olmasam bile kırık bir saksıda gül ki koklasın aşka ahrazlar zakkum da güzel açar sızlatır yüreğimi parmaklıklar ardı tutuklu özlemler acaba hayata geç kalmışlığım prangalı düsler mi hınca hınç içimi kanatır belki de öyledir çünkü Cahit Sıtkı gibi otuz beş yaşında değilim ama Orhan Veli gibi oturmuşum deniz’e karşı öykü bu ya belki bu yüzdendir bu güzel havalar mahveder beni bu yüzden ben her Eylül biraz sen biraz ben biraz onlar olurum Efkan ÖTGÜN |