Bak bu günde çekip gitti, zamanı tutamıyoruz

An gelir
hislerin dillendiği şiir sürgünlerinde
bağcıklarını bağlar
yüksek topuklu dizelerin süt dişleri
ve
hecelerin toynaklarında
eylülü süpürür
meltem uçuğu destina çiçekleri



mor saçaklı dehlizlerin avlusunda
nedensiz bakışları adımlarken yüzüm
suskunun cinnetine dikilmiş
iğne yapraklı hüzünlere dalar gözüm
ve
şekvası kırık bir ören şehir
küf kokulu günceme
ezelden kalma bir ebedin
kırık dökük pişmanlıklarını yazar
sararım sigarama yalnızlığı
dumanında hare hare gücenik duruşlarım
bir kızıl sonbaharın tuvaline yürür dimağım
ve
hep ilk adımda başlar kendime uzaklığım



ipeksi hayallerin yürüdüğü yıllar geçer üzerimden
gamzeli yanılgıların düş fosili kırılganlığına
tüner güncemin ışıkları
ve
ha gayret der h/içteki çığlık
birazdan bir bir dolaşırız salaş meyhaneleri
sessiz sakin bir yer bulup
saçlarımıza yağan tozları
tütün yastıklara koyup
uzanırız akşam üstüne
yüzümüzde çıpası kırık güneşin kozmik sıcaklığı
bir de
kendimize yürüyen adımlarda sonbahar desenli kaldırımların esrik aymazlığı



An gelir
silinir gölgelerdeki düşüncenin s/ona yakın çizgileri
birbirine dokunan iki sessizlik içinde
bir kendime
bir de düşlerime
parmak uçlarımla uzanırım
yaklaştıkça sezgideki derinliklere
var oldum dediğim boşlukta
kendimden çok uzakta kalırım.


fld.