Solfej ya da gamvahşi bir ses ürkü binlerce kayıp ceylan içimde kocaman bir ova karanlık yolkesen sesler içimize karışıyor dünyanın uğultusu en berbat haliyle gerçek azaltarak çoğalıyormuş insan ertelenmiş bir zaman taarruzunda ansızın bu soğuk ansızın bu yağmur mevsimi de son buldu her şey kadar öyle büyük laflar öyle dipsiz kuyular herkes kadar düşüp herkes kadar yaralandı dizlerimiz biz neysek oyuz oyunda yokuz şöyle oturup kendimle kendime desem ki sırtımda bir ceylandan kalma hançer ne yana dönsem içimde bir hayf zayıf bir ses ile durdurur beni leylak sensin demişti ilk hançerin sahibi saf ve temiz derken gözlerinde çelikten bir kıskaç keşkelerin ardında bir korkak birikir ya aksayan bir şeydim artık hep biraz yaralı Eylül 2023 |
"içimize karışıyor dünyanın uğultusu"
ne büyük yalnızlık ve keder. içimizi söken şiir.