boşluk
benimse aklımın ucu
simsiyah bir boşluk bazı açılarda bazı acılardan yanılıyorsun bu hikayedeki ağaç benim kuşların binlercesi senin sesinde silinmedi bak hâlâ yüzünden yüzüme vuran gölgesi sesinin kızıldı gün ışığı mı saçlarım mı bilmem ikisi birden belki karanlıkta kaybolan cisimler kedinin rüyasındaki deniz bazen keder de var yaşamak da aşk yok… b. |
En zor doldurulanı kayıplarda yaşanılır hep .
Kutlarım