boşluk
benimse aklımın ucu
simsiyah bir boşluk bazı açılarda bazı acılardan yanılıyorsun bu hikayedeki ağaç benim kuşların binlercesi senin sesinde silinmedi bak hâlâ yüzünden yüzüme vuran gölgesi sesinin kızıldı gün ışığı mı saçlarım mı bilmem ikisi birden belki karanlıkta kaybolan cisimler kedinin rüyasındaki deniz bazen keder de var yaşamak da aşk yok… b. |
kendime kızdım bunca şiiri ihmal etmişliğimden,
be adam ! oysa biliyorsun burada hep şiir var,
niye uğraşıyorsun şiir bulacağım diye
sağ gözü sol gözünü aldatanların sayfalarında...
eyvallah.