çöpsüz gezegenönemi yok Martha nasılsa kurutulmuş birer meyveyiz şimdi az önce topladığım bahardan bir son yok artık git gidebildiğin kadar uzaklara inceliği kalmadı ellerimin susmayı öfkeyle harmanlayan kalbim bulut çarşısında gezen agresif bir balık şimdi gülmek yakışıyor diye dudağımın kenarına pazar kuruyor nafile bir gökyüzü yıldızlar geçidi gibiyim kahkahasını alan gelmiş makyajını tazeleyen de fırtınanın ortasında kalmış çöpsüz bir gezegenim şimdi bazı gözlerin retinasında parladığımı hissediyorum olsun Martha nasılsa afili bir toprak olacağız ikimizde zira unutmak için sevmedik hiçbir meyveyi zeytin ağaçlarını bile . |
belki de şiir sensindir nepal.