Ummak
"Umma ki İncinmeyesin" demişlerdi
Ne vakit beklentilerimiz ummanlar gibi oldu her umduğumuz yerden incittiler bizi boşvermeyi de öğrenemedik ’belki bir gün’ umudu da ummaktı çünkü görmek istemeyenler gerçeği perdelerken, boş çabalara kulaç atmaktı her çırpınış... görmezden gelmeyi de bilemedik bir türlü Şimdi alnının ortasına bir kurşun tüm ummakların varsın acılar dinsin vaktidir köküne kıran girsin inciten her beklentinin... |