Ben yalnızım!
Bir garip yoksulum!
Elde yok! Avuçta yok! Yokum işte! Ne, ortamlar da... Ne alemler de... Ne de toplumda... Yokluk dolu işte, her tarafım... Kucağımda, ağırlığınca... Sırtımda tonlarca... Sağımda solumda, her bir tarafta... Yeter artık... Kendini beğenmiş bir yalnızlık var içimde... Güzel sözlere hasret günlerimi... Kavuşmayı mutlaka bakarken... Özlem dolu gözlerim! Hayata, yeniden merhaba demek istediğimde... Zamanın durmasını istiyorum! Beynimde, İçimde, kalbimde, zaten durdu herşey... Yok oldular, beynimde... Önce, arkadaşlar... Sonra dostlar... Alıştı kalbim gecelerde yokluğuna.... Şimdi yanlızım! Üstelik, yoksulum! Dinçer Dayı |