Benim hiç anım olmadı
Geçmişin sıcak ve mutlulukla dolu
Ben çok üşüdüm biliyormusunuz
Oysa ben hep öfkemi ve umutlarımı örttüm yorgandiye
O soğuk kış gecelerinde
Nefretimi giydim ayakkabı diye ayaklarıma
çooook uzun yollarda eskimesin diye
Gezmedim ben gölgelerde alışırım diye rahatlığa
Hiç efkar dağıtmadım denize bakıp iç çekerek
Çünkü vaktim olmadı
Yaşamanın sonsuz sokaklarında yürümekten
Yoldaş aramadım alışırım diye
Arkadaş oldum güneşle geceyle
Kaybolmuyorum ben artık
Bu yalancı hayatın sokaklarında bomboş caddelerdelerinde
Dedimya nefretim ayakkabım öfkem yorganım oldu
Buyüzden hep üşüdüm hep kanadı ayaklarım
Ama Kimseye de şikâyette bulunmadım
Ben hiç dalgalarla konuşmadım biliyormusunuz
Bana sorunları söyleyip ağlatmasın diye
Ben hiç mehtaba karsı uzatmadım ayaklarımı
Yorgunluğumu hatırlatıp yıkasın beni diye
Hep kenarlarda gezdim
Güneşin altındadüşme korkusuyla kan ter içinde
Ben hiç bir gülü koklamadım öfkemi ve yorgunluğumun kokusu
Ona bulaşmasın diye
Kırlarda koşmadım kanlı ayaklarım çimleri kirletmesin diye
Dedim ya ben hiç yoruldum demedim belki mezarda dinlenirim diye