Bu şiir, derin bir duygusal iç hesaplaşma ve özlem temalarını yansıtıyor. Kendi içimde, anlaşılmak ve sevilmek isteğiyle doluyum, ama bu sevginin herkes gibi sıradan değil, özel ve derin bir şekilde yaşanmasını istiyorum. Şiirin dili, içimdeki sancıyı ve pişmanlığı ifade ediyor; sanki geçmişte yaptığım hatalar nedeniyle bir kayıp yaşamışım ve bu kayıpla birlikte kendimi yeniden bulmuşum gibi hissediyorum.

Sevdiğim kişinin beni, tüm hatalarımla ve geçmişimle kabul etmesini istiyorum. Bu kabulün zalimlikten ve zulümden uzak olması gerektiğini düşünüyorum ve onun beni olduğu gibi görmesini bekliyorum.

Aynı zamanda, şiirimde bir özür ve barışma isteği de belirgin. Kapısına kadar giderek sevgimi ve pişmanlığımı ifade eden biri olduğumu anlatmaya çalışıyorum, yani sevdiğim kişiyi tekrar kazanmak için her şeyi yapmaya hazır olduğumu dile getiriyorum.

Kimseler gibi bakma bana,
kimseler gibi davranma bana.
Adını ağzıma alamayacaksam,
ne yana,
neye fayda?

Karşındayım işte,
benim işte.

Kimseleri değil de beni görsen sadece,
düşün sadece.
Geçmişim ve hatalarımı düşün,
seni ve beni düşün.

İzin verme zalime,
izin verdirme zulme.

Hunharca mı davrandım ben sana?
Farklıyım işte,
kapına gelecek kadar farklıyım ben işte.

Kendimi kazandım işte,
seni de tekrar kazanmak isterim ben sadece.
Bak, gördün mü? Ben benim işte,
sadece ben.
-Taha Güdek