YOLCU
Sağ elini sol yanına atınca,
Avucunda alazlanmış kül kalsın. Düşün! YÂRi, cana diken batınca Dimağında şükür,tevekkül kalsın. Hoş sohbete,şeker şerbet tadıver, Muhabbete sevgi saygı katıver. Hep yağ yutma,biraz buğu yutuver, Esme! boran,ılık ılık yel kalsın. Öz konuş ki,dost elinden gel olsun, Bir güler yüz, bir de tatlı dil olsun. Elden değil, senden sana yol olsun, Kibrini vur, mütavazi hal kalsın. Bal gönülden, bol çiçek dök arıya, Yaş iken eğil ki dönme çalıya. Rast gelirsen tutun aklı veliye, Amâde ol,eşiğinde çul kalsın. Zâlimin zulmüne kaldır kaşını, Ehli kâmilden seç arkadaşını. Ara sıra okşa yetim başını, Hakkın divanında tutar dal kalsın. Gidenler yolcuydu dönmezler geri BU dünya maddeye tapanlar yeri. Aklında olursa düğümlü soru Arif’e git! Adın ehil ,kul kalsın. |