Rüzgar ne kadar çok severse sevsin
Dalı koparamaz ağaçtan
Bir fırtınaya bakar hâlbuki
Silkerse ağacı
Dal kırılır
Yaprakları dağılır
Ağaç yarım kalır
Dal toprağın olur
Rüzgar bunu bilir
Böyle mutluluk istemez ki...


Yapraklarını usulca okşayarak
İncitmeden sever
Sevdiğini fısıldar
Dala değen nefesinin
Çıkarttığı ıslığıyla...


Yağmur ne kadar severse sevsin
Bulutların kavgası olmazsa
Var olamaz damlası
Yağarsa toprağın
Can suyu olacağını bilir....

Rüzgar alır sevdiğinden
Kalan hayat tohumunu
Savurur toprağa
Ağlarken yağmur
Buluttan ayrıldığına
Düşer toprağın bağrına
İki kavuşamayan
El birliğiyle bir yaşam
Filizlendirir toprakta
Bir ağaç fidanı büyür
Dallanır ağaç olur yeniden
Çeker yağmur bulutlarını üzerine
Sil baştan yaşanır tekrar yaşanacaklar
Ölümsüz olan sadece aşktır...


Bilir dünyada her yaratılan
Gideceği yolu bilir
Aşk ile yaşamanın sonu
Tetiklemektir yeni bir doğuşu
Bilir....


Çağdaş DURMAZ