Efendime söyleyim, yükü ağır belimin
Bir el atın desem de, niyâzımı duymazlar.
Belâsını mı verse, Allah bebdaht dilimin
Beleş aş vercek olsam, zıkkımına doymazlar.


Hatır satırı keser, hatırım’ koma derler
Hatır hatır üşüşüp, önümde-kini yerler
Yetmedi, geceleyip, kahvaltı da beklerler
Hatırın âdâbına uyun desem uymazlar.


Dünyevî dileklerle beli bükülen dallar
Emmâre-sinden nefsin, ganîmet yüklü sallar
Buram buram rahmettir, cinci hocalar, fallar
Âyeti rivâyetten, soyun desem soymazlar.


İlâh edinmişler ya, altın ile parayı
Ber-devâm kaşır şeytan, gayrı mel’ûn yarayı
Kaşınarak aşınmış, gözler görmez karayı
Durun bu yol yol değil, desem de ben durmazlar.


Açık durmalı bence, nefsi tarayan radar
Zâfını tanımayan, cereme-sini tadar
Güçlüdür ancak zincir, en zayıf halka kadar
Radarı doğru kurun, desem hani kurmazlar.


Tamâhın faturası rûhlara ağır olur
Balık dediğin baştan, insan aştan bozulur
Rûha bakım yapılsa, hırs ve tamâh toz olur
Ne var ki tozu sevmez, ma’lûm paçoz kurnazlar!