Baban beni görünce pis burnundan kıl çeker
Kolunun yakasına  akan sümüğü eker
Kocaman karnı ile kanguru gibi seker
Aklı da canı gibi sakar komşumun kızı

Yokmu endam aynası? Görmüyormu boyunu?
İrtikâp etmiş zoru, bana korumuş oyunu
Nesebime laf söyler, bilmiyormu soyunu
Bizden fazla kendini yakar komşumun kızı

Taş gibi yüreğiyle ne dost bilir ne hatır
İnsanlıktan nasipsiz okumaz iki satır
Günah keçisi olmuş suçsuz zavallı katır
Lakabını katıra takar komşumun kızı

Bana kestiği başlık beş öküzün parası
Yine de razı değil, merhamet fukarası
Tartılmayan vicdanın alınırmı darası
Ölçü tartı da durmaz akar komşumun kızı

Üstü başına bakmaz temizlikten dem vurur
Dişlerin arasında bir kamyon artık durur
Ağız kokusu var ki mahalleyi kavurur
Bize cilbok gözlerle bakar komşumun kızı

Ağaları beyleri, zengini’ni bikesi
Tanıdığım kim varsa, göndermişim herkesi
Kulağını tıkamış duymuyor onca sesi
Nefretimi beynime çakar komşumun kızı

Ne yaptıysam olmadı anlamıyor ki laftan.
Tıntın eden lisanı geri dormuyor gaf’tan
Üç beş kelimesinin yekünü kof tan pof tan
Canını şiirime kakar komşumun kızı

Babanın inadıyla yanarsın için için
Saygıdan kusur etmem seni sevdiğim için
Ne gâvur dur diyemem, sen de bildiğin için
Belki bir gün inattan bıkar komşumun kızı



Cilbok gözler= kurumamış çapağa bulanan gözler.
Kakmak= tdk söz= vurarak dar bir yere sokmak