0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
917
Okunma
Semaya uzanmak
Sonsuz olmak istedim
Kara bir sis
Perdesiydi insanlık
Yenik düştü gözlerim
Yüreğim bir rüzgâra
Takılıp gitti ardı sıra
Uçurtmamın kuyruğunda
Aklımın kıvrımları
Bir kuyudaydı
Umut
(O, çıkıp gitti)
Çok uğraştım, didindim
Çıkamadım yukarı
Elimden tutan o el
Sıyırıp aldı beni
Bedenim
Uçurumlarda
Daha
Yeni
Başlamıştım oynamaya
Hayat bana:
“Sobe” dedi.
08 Eylül 2008/ İZMİR