Uzağa uçtu pembe kuşum, ardından baktım mahzun mahzun
Bıraktılar bana dünyada, yığınlarla hüsran ve hicran
Zaman tuzağında kalırken, korlu hislerim uzun uzun
Bıraktılar bana dünyada, yığınlarla hüsran ve hicran

Rıhtımımda çözüldü mazi, yalnızlık estirdi poyrazım
Çığlığım sığlığa ulaşıp, kusmuştu dilimde avazım
Geçmiyordu şimdi zamana, geçmiyordu dildeki nazım
Bıraktılar bana dünyada, yığınlarla hüsran ve hicran

O an sormuştum köpüklere, dinecek mi esen rüzgarlar?
Kuruyan kor dudaklarımı, serinletecek mi pınarlar?
Yine açacak mı bahçemde, ayvalar, elmalar ve narlar?
Bıraktılar bana dünyada, yığınlarla hüsran ve hicran

Cevap verdiler bana dönüp, umutsuzca kıyıyı dövüp
İçime ateş sarkıttılar, hüzünlü şarkıları övüp
Pembe kuşum bir gelemedi; içimdeki sevdayı sevip
Bıraktılar bana dünyada, yığınlarla hüsran ve hicran