soğuk estiriyor zaman sarkık dudağında yampiri yengeçlerin yeni yıl şarkısı yıkıntılar arasında poyraz güdümlü rüzgâr çarpık dalları ırgalıyor
bilmem kaç asır yutan toprağın boğazındaysa bilindik ceset kokusu
sihrini bozdu ölümlü dünya bütün s ı r l a r deşifre mantalitesi bozuk yaşamın kıvrık saçları ense kökünden çekildi kelleşmiş tabiatın yüzünde habis yumrular “yaprak dökümü” mevsiminden geçiyor u y u y a n insanlık
......
nice yıllar nice ülkeler eskitti takvimler aşina yollardan nice kardan adamlar naylon kadınlar geçti tozlandı körpe umutlar raf ömrünü tüketti i y i m s e r l i k
alıç dalından düştü sakar çocuklar mızmız parmaklarında sanal kahramanlar “destansı yalnızlıkları “ metal ayaklarına zımbaladılar sonra gülümseyerek “karanlık bir gün gelecek ” rap ş a r k ı l a r ı y l a çoğullaştılar
oysa herkes her şeyden uzak soğuk camlara hohlayan nefes gibi bîtap kabuğuna çekilmiş kaplumbağa kadar tedirgin diline kilit vurulmuş düşlerin arka bahçesinde güneşlenen gölgeler gibi k ı s ı r
.....
ve insan bir kendine dönük bir kendine vurgun sırrı dökülmüş aynalar gibi ya n s ı t m ı y o r yüzeyi hiçbir g e r ç e ğ i
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ARKA BAHÇE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ARKA BAHÇE şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
ve insan bir kendine dönük bir kendine vurgun sırrı dökülmüş aynalar gibi ya n s ı t m ı y o r yüzeyi hiçbir g e r ç e ğ i............. Bir pişmanlık perdesine nakış nakış işlenirken yüreğin açmazları bazen suskular kaplar içimizi Güzel bir şiir okudum Ayşe hanım
insan
bir kendine dönük
bir kendine vurgun
sırrı dökülmüş aynalar gibi ya n s ı t m ı y o r yüzeyi
hiçbir g e r ç e ğ i............. Bir pişmanlık perdesine nakış nakış işlenirken yüreğin açmazları bazen suskular kaplar içimizi Güzel bir şiir okudum Ayşe hanım