Ne kendilerini bilirdim, ne gölgelerini,
Uzaktan izlerler, an gelir bit gibi türerler tepende,
Dünyanın en iyi insanları sözde, sözde melekleri,
Ben de izlerdim arada o usta kelekleri,
Okuyorsan satırları, yaşamışsındır benzer sancıları.
Bilmezdim önceden, bazılarının boka benzediğini,
Bin adımlık mesafe bile kokuturmuş hayatları.
Kalıyorsa insan, olacaksa insan, taş olmalı taş,
Rüzgâr estiğinde götürmemeli senden bir tek parça,
Parlamalı yağmur yağdıkça ,
Yakmalı güneş açtıkça.
Günün birinde, "Nasıl bilirdiniz?" diye sorduklarında,
"Delinin tekiydi," desinler, "kimi zaman sıcacık, kimi zaman kaya gibi sert."
İnsana yakışır sevmek, sevmekse insana yakışır şekilde sevmek,
Gidiyorsan, ardından küfür ettirme sakın,
Susuyorsan, sesinle susana aklın aksın.
Kuyruğuna bastığında kırılacakmış, kırılsın nasipleri böyleymiş,
Egolarını beslemediğinde düşman kesilecekmiş, kesilsin,
Önemli değilmiş.
İnsan olanda kuyruk olmaz, buna takılma,
Devam et yaşamaya, doğruluğunla, asla sapma.
Vasiyetimdir sonuna gelince ömrümün,
Doğum vaktim geldiğinde,
En sevdiğim satıra göm beni, gönlümdeki derin.
İnsan birbirini uzaktan izlemeye devam ederken,
Herkes kanar hiç ummadığı yerden derken,
Kürdan ucu kadar da olsa,
Değmez derler yangını uzaktan izleyenler,
Değer dostum, değer,
Hak edene hak edilen değer.