katmerlenmiş hüzünleri saklar yağmur
gelincik renkli çatıların geveze serçelerini
şenlendirmek için


korunaksız
bir havada akşamı büyütüyor bahçe
bahçenin neresinde ayaklarım bilmiyorum
eskiden duvarlara sarılan sarmaşığım vardı
güz silkeledi yapraklarını
karıncalar yedi
kökünü


bana umutsuzluğu öykünen bir şiir
ölen kuşumun pencerelere yürüyen sesi kaldı
saysam bu yok oluşlar tükenişler uzar gider
artık kederi ve acıyı içime atmayı
sahiplenmemeyi
öğrendim


neden uzak durduğumu anladın mı yâr
sende anlarsın zamanla acının zorluğunu
ve dokunduğu yeri parçalamasını
kezzap gibi yakmasını


sen yine de ihmal etme
aşkımızı yıldızlara bulutlara anlat
yağmurlar ıslatırken saçlarımı kirpiklerimi
toprağın kokusunu çeker gibi içime içime
senin kokunu da çekerim doyasıya
uzaktan uzaktan


sen şarkımızı söyle
gökte uçan kuşlara dağlara
ben ovalara yollara her yerde açan papatyalara
dillendiririm ölümsüz aşkımızı


-unutma


her bahar
gül kokan ağzından
kıvrım kıvrım sarmaşıklar yürüt dudağımın al pembesine
sakın ola çok öpme
öpme yâr


ö l m e y i m



hasret fena çarpıyor kalbimi




...........






ayşe uçar
06082024
23:57