Acaba diyemem; bilirim zira,
Canına yandığım seviyor hâlâ.
Kal desem kalamaz, git desem gitmez,
Onu sevdiğimi biliyor hâlâ.

Bu öyle bir gel git, sanki med-cezir,
Sanırsın yârimin babası vezir!
Naz ile edâlar yakışırsa da,
Ardınca dedirtir; "ah o ne hınzır! "

Bakışı merhemdir her bir yaraya,
Sakın, kaşlarını sokma sıraya.
Bir melâl yansıtır bâzı zamanlar,
Keskin hançer olur, girme araya.

O güzel gülüşe can mı dayanır?
Güle gülse, rengi ala boyanır.
Dudağı Yarımca kirazı sanki,
Boyu servi desem; gören inanır.

Saçları Tuna’nın seline benzer,
Uçuşur, Ötüken yeline benzer.
Hayâle düşürür Turan ülkümü,
Doru kısrakların beline benzer.

Böyle bir cânânın cefasındayım,
Gönlümde fırtına ortasındayım.
Safâ mı, cefa mı söyleyin bana,
Bilmem ki ben neyin tafrasındayım? ..

Enver Özçağlayan

Fatih-İST.