Hava karamıştı da henüz vakit erkendi
Bilmediğim bir duygu içime çöreklendi

Biraz avunmak için bir bahane aradım
Boş boş bakan gözlerle sokakları taradım

Sokaklar beni bekler, ben ise karanlığı
Kaldırım taşlarıyla kurmuşum yâranlığı

Gölgem kadar sakindim, yürüyordum sebepsiz
Karşıma çıkıverdi, tam sarhoş bir edepsiz

Bir panik bir heyecan, dilin ibresi şaştı
Sanki o içmişti de, benim dilim ayaştı

Edepsiz dedimya ben, çünkü öyle sanmıştım
Önyargılı davranıp, nefsime aldanmıştım

Bu da benim gibidir, diye irkildim birden
Kim bilir neler saklı, dışındaki bu kirden

Içimin siyahıydı, ağzımda çıkan buğu
Hiç özüne bakmadan, yorumladım kabuğu

Teselliye muhtaç sa, konuşup el vermeli
Şefkati kilim gibi, yüreğine sermeli

Biraz konuşmak için, ararken bir bahane
Önce ateş istemek, bir fikir ki şahane.

Ateşin varmı diye, uzattım bir elimi
Sigaramın ucuna bağladım emelimi

Bana döndü yüzünü, elinde koca bıçak
Öyle bir hâldeydi ki, ha vurdu, ha vuracak

Bıçağı almak için, bulmuştum bir yolunu
Sakin ol arkadaşım, derken tuttum kolunu

Biraz su dökmek için, yanımda yanan köze
Nereden girmeliydim, can alıcı bir söze

Bir ömür yürüsen de varmazsın hayaline
Geri dön arkadaşım evladı iyaline

Malı mülkü çokmuş da, kendisi çok fukara
Hızlı koşunca nefsi, tam toslamış duvara

Ceplerinde çekirdek, ve koynunda bir şişe
Hâli ayan beyandı, iç dünyası afişe

Sonunu düşünmeden, fıtratını kirletmiş
Sarhoş ayaşsın diye, refikası terk etmiş

Herkes sırtını dönmüş, kim varsa, eşi, dostu
Avunmak için içip, sokağa atmış postu.

Son bir gayret, bir dua, yeniden söze girdim
Bana duyan kuşkuyu, yüreğinde bitirdi

Sıraladım dilimde, basit birkaç kelamı
Kaza ve kader denen, mükafatmı bela’mı

Kulak hem sesi tanır, hem de sesin rengini
Rüyada an asır ken, hayal yutar engini

Şu mezar taşlarının, güzeldi gözü kaşı
Şu yürüyen insanlar, herkes bir mezar taşı

İçkiye ve kumara, feda ettin yaşamı
Şu mezar fakirdi de, yanındaki paşamı?

Gör ki hepsi yanyana, bütün mezarlar eşit
Evveli, ahiri yok, sanki yaşları reşit

Dinle kardeşim  derken, hiddete geldi bir an
Benim vücudum enkaz, benim hayatım viran

Ben beni taşımazken, taşıyamam bu yükü
Hayat ağacım soldu, artık kuruyor kökü

Bana inananlara, sanki kocaman sır’dım
Nice hayaller yıktım, nice umutlar kırdım

Onurumu yatırdım, çirkefin yatağına
Içkinin ve kumarın, saplandım batağına


Her anım bir günahtır, her günüm bir cinayet
Kurtuluşum varmı ki, bir mizan varsa şayet

Eşim çok merhametli, hâlâ beni kolluyor
Ara ara peşime bir arkadaş yolluyor

Layıkı değilmişim, ben muhterem eşime
Eğer bu gün ölürsem, it de gelmez leşime

İnanma bitmişliğin gösterdiği seraba
Bütün gücünü topla, hazırlan inkilaba

İnkiliba kalkış ki, dillere destan olsun
Sana sırtını dönen, utancında boğulsun

Görmek istemezmisin böyle muhteşem günü
Görmek istemezmisin, eşinle bir düğünü

Benden ayrıldığında, fecrisadık’tan önce
Zaten ezan okundu tam köşeyi dönünce

Öyle bitkin gitti ki, kendi canından yitmiş
Ben farklı düşünürken, meğer camiye gitmiş

Samimi bir tövbenin, sığınmış limanına
ALLAH  hidayet eder, samimi pişmanına

Üç ay sonra aynı yer, aynı bank’a oturdum.
Geçirdiğim ömrümün seyrine dalıp durdum

Bir selam parçaladı, hayaller kervanımı
Omuzuma inen el, yok etti devranımı

Tam karşıma dikildi izbandut gibi biri
Ne işi olurdu ki, ne yapacak fakiri

Beni tanımadınmı? İyi bak arkadaşım
Ben sana bıçak çeken o gece ki ayaşım

Başını dizlerime, koyup biraz ağladı
Sanki kızgın bir şiş ti, yüreğimi dağladı

Ve sonra sağ cebinden mushafını çıkardı
Yönelmişti rabbine, artık bir tövbekar dı