Hava kararmıştı da, henüz vakit erkendi
Bilmediğim bir duygu içime çöreklendi
Biraz avunmak için bir bahane aradım
Boş boş bakan gözlerle sokakları taradım
Sokaklar beni bekler, ben ise karanlığı
Kaldırım taşlarıyla kurmuştum yâranlığı

Üstüme geliyordu heyula bir karartı
Kanımı çekti sanki ak benzimi sararttı
Sorguladım kendimi, korku ve endişeden
Zaten korkum olmazdı, berduş ve fahişeden
Yaklaştıkça gördüm ki pelerinli bir kadın
Ben kendime dön dedim, kaçmasın ağız tadın

Tam sırtımı dönerken, bir kurt düştü içime
Çòzüldü ayaklarım çöktüm kurumuş çime
Merakıma yenildim, ne yapalım, beşeriz
Hiç bir şey bulamasak, ruhumuzu eşeriz

Beden ve gölge gibi bitişmiştik  yanyana
Hoş geldin  nidalarım yükseldi asumana
İki kadim dost gibi, kaynaştı hislerimiz
Belirsizlik ufkunda, dağıldı sislerimiz
Birdenbire eğildi tam gögsüme bu peri
İpeksi elleriyle sildi anlımda teri
Yüzüme dökülürken sımsıcacık nefesi
Konuşmak istiyor da, sanki kısıktı sesi
Dudağından yayıldı bir fısıltı halesi
Çekti beni içine duygular şelalesi

Şükretmek gerek dedim, böyle eşsiz sürprize
İlk defa rastlamıştım kusursuz güzel yüze
Biraz kısa olsa da boyu boyuma denkti
Narin zerafetiyle ilahi bir ahenkti
Masmavi gözleriyle açık esmerdi yüzü
Sanki avuçlarıma dökülmüştü gökyüzü

Tutukta kalan dili, ağır ağır çözüldü
Yanağından göğsüne göz yaşları sözüldü
Yüreğime indirdi, mızrak gibi bir soru
Belliki incinmişti,  kırılmıştı gururu
Sen beni tanırmısın?; tanırmısın be adam?
Neden beni görmesin?, bakmazmısın be adam
Ne yapayım be adam, düştüm aşkın ağına
Yönümü, yollarımı, bağladım ayağına

Beni takip etse de, gizlemirmiş hep benden
Karşıma çıkamazmış, birkaç özel nedenden
Boğazına dizildi ard’arda hıçkırıklar
Hayat yolunda heder, nice bahtı kırıklar

Benim adım fahişe, diye çıkıştı birden
Şu zavallı kalbimi söküp aldı yerinden
Gözleri çakmak çakmak, yüzümde yanıp söndü
Kendisinden tecerrüt, bir top aleve döndü
Sağ elimi kalbine koyup sadece sustu
Gözleri gözlerimde, ne rüya ne kâbustu

Selamsız gelmişti ya, vedasız döndü yola
Avucuma bıraktı, küçücük bir pusula
İnci gibi bir yazı, kısacık iki satır
Sadece akdi vakit, ne bir dua ne hatır

Sokağının ucunda, sabah erken saat beş
Bana derdini anlat, benim derdimi üleş
Emri vaki sözleri, kısa karalamıştı
En ölümcül darbeyle beni yaralamıştı

Tükenmek bilmiyordu, sanki asırdı gece
Ağzımdan çıkmaz oldu, ne bir söz, ne bir hece

Yüzümü yıkamadan aynama hiç bakmadan
Atılmıştım sokağa, insan seli akmadan
Daha çaycı gelmeden oturduk çayhaneye
Selamlaşma faslıyla, sığındık bahaneye
Sıcak bir tebessümle, yavaş yavaş çözüldük
Ara ara gülüştük ara ara üzüldük
Hayat serencamını kısaca özet geçti
Ben kaderi seçmedim, kaderim  beni seçti
Yolum döndü sokağa hikayemiz bilindik
Kütükten düşürüldük, yüreklerde silindik
Nasıl elini tutup kollarında gezeydim
Paralı züppelerin masasında mezeydim

Yayıldı minareden, etrafa ezan sesi
Tövbeleri yükleyip bıraktı her nefesi
Ağır besmele çekip, mushafını çıkardı
Yünelmişti rabbine, artık bir töbekârdı








A