HÜZÜN ŞEHRİ

Sabahlarken geç vakit hüzün şehrinde,
Yakıp, geçti ruhumu, düşte gördüğüm.
Ümitlerim beklerken Tuna nehrinde,
Gelgitlerim çoktandır canda kördüğüm.

Neden artık koşmuyor, Türk’ün atları?
Ok yayımdan çıkarken, ıslık çalmıyor.
Nerde Türkmen beyinin, dev kanatları?
O yürek ki, ağyara korku salmıyor.

Ordum hilâl gibiydi haçlıya karşı,
Tam ucunda olmamak, Türk’e kederdi.
Allah Allah sesleri, kaplardı arşı,
Türk’ün gölgesi bile, secde ederdi.

Savaşırken saliple, Tuna suyuna,
Besmelenin sırrıyla, düşerdi haçlar.
Demirlerdi donanmam “Arta Koyu”na,
Unutuldu o günler, alınmaz baçlar.

Nerde asil kurt kanı, nerede ruhum?
Gönlümüzde çiçekti Erivan’ımız.
Neden yere diz çökmüş, mecruh güruhum?
Atamızın yurduydu, Türkistan’ımız.

Hani benim Meis’im, hani Rodos’um?
Bîzâr oldu Caber’de, Süleyman’ımız.
Hızır olup çıkıp gel, ey Barbaros’um,
Boşuna mı döküldü kutsal kanımız?

Sayıklarız daha da şanlı dünleri,
Akıp giderken zaman, ömür nehrinde,
Fatih’leri beklerken, fetih günleri,
Avunuruz mâziyle, hüzün şehrinde!

YAŞAR ÖZKAN
Salihli
29 Mayıs 2019