Sükuta var ey dil'im
Aklım cehl külfetinde dilim girmez hizaya
Budanmamış sözlerin nezaket fukarası Denli densiz konuşup meydan açar nizaya Ak’tan sâdır gayemin meyvesi yüz karası Sükuta var ey dil’im, kardeş kardeşi yermez Sarf ettiğin kelâmlar birkaç kaçık bahane Madem duru sevgiye saygıya aklın ermez Tiken gülün silahı, bülbülünden sana ne Çetrefilli hayatın sen tırman yokuşuna Biraz mecalin varsa, alnından al terini Şiir senlik iş değil, sen girme tokuşuna Sükuta var ey dilim, anla artık yerini Söz söyleme ey dilim, kaçın söz yorumundan Arılar zehirlidir, kuvanı bal dolsa da Kendince bir vazife çıkarma durumundan Sözlerin yaprak yaprak yüreğinde solsa da NOT; Sükut altındır diyenler altın’a sahip olanlardır ALLAH cc safdil insanlara da bu hazineyi nasip etsin inşallah Elbette ki bana da |
der bilgece bir Japon Atasözü.
Günümün şiirini ve dahi şâirini cân-ı yürekten kutlarım Üstâd.
Fevkin âlindeki ibret ve hikmet dolu dizeleri büyük bir hazla okudum.
Nâçizâne bu da bizim gevezeden olsun 😉
Budala meclîsinde zamânı isrâf etme,
Çenesi düşük söyler, sana burdan çift satır;
Sözü yere düşürüp irtifânı kaybetme,
Sükût en yüce hikmet, edebi hatırlatır.