HARAM GECELERHüzün hapsetti ruhumu açılmıyor pencereler Karanlığa mahkûm etti sonu gelmeyen geceler. Derdimi kâğıda döksem, diyorum kalem bocalar Bir el susturur gönlümü, aklımdan uçar heceler. Elimde bomboş bir sayfa çizgisi yok, ucu yanık Bir nokta koyamıyorum, cümleler darmadağınık Yalnızlığın ortasında, ne bir dost var, ne bir tanık Karanlık geceler bilir, kim uykuda, kim uyanık... Dert uyutmaz, hüzün boğar, sessizce izler acılar Sabrım ev sahibidir de, beni yoran kiracılar İçimde bin bir düşünce, yordam bilmez aracılar Gönlümde büyüttüklerim, bana benden davacılar... Gün karanlığı ağarttı sabah oluyor bak yine Uykusu haram geceler emânet edildi düne Her gecenin sabahında telâşlar yüklenir güne Zaman yerken ömürleri, hazırlanırız düğüne... Nûriye Akyol 8/7/2024 |